Ik spreek zelf uit ervaring als ik zeg dat je lichaam het beste met jou voor

heeft en je vaak al vroegtijdig waarschuwt. Ik heb zelf jarenlang ook alle signalen

genegeerd. Zoals ieder mens in zijn leven te maken krijgt met uitdagingen, heb ook ik

moeten leren dealen met de dingen die op mijn pad zijn gekomen, zoals het accepteren van onze onvervulde kinderwens, na 8 jaar IVF-behandelingen en vervolgens het 'overwinnen' van eierstokkanker. Dit zijn belangrijke levenslessen voor mij geweest. 

​

     Naar mijn idee was altijd alles mogelijk .. 'als je maar hard genoeg je best doet, oplossingen zoekt en niet bij de pakken neer gaat zitten'. Het doel heiligde alle middelen. In plaats van dat ik destijds stil stond bij 'wat maakt dat het ons niet gegeven is om een kindje te krijgen, wat voel ik hierbij en wat betekent dit voor onze relatie', ben ik almaar doorgegaan met de diverse vruchtbaarheidsbehandelingen en heb ik alle fysieke en emotionele signalen genegeerd. Nadat we eind 2007 definitief een punt hadden gezet onder het proberen zwanger te geraken, dacht ik dat ik het wel achter me had gelaten. Ik merkte echter dat ik er moeilijk mee kon omgaan, ben vervolgens op zoek gegaan naar allerlei manieren om het een plek te geven. Onder andere door yoga, meditatie en accupunctuur merkte ik dat de emotionele pijn steeds minder heftig werd en dat ik weer de balans in mijn leven had teruggevonden.  

​

     Begin 2013 kreeg ik buikpijn klachten, werd mijn onderbuik wat dikker en voelde mijn buik hard aan. Ik negeerde de klachten, 'het kwam vast doordat ik meer at of misschien kwam ik wel in de overgang'. Totaal onverwacht bleek het een kwaadaardige cyste te zijn en kreeg ik in oktober 2013 de diagnose eierstokkanker. Dat sloeg natuurlijk in als een bom, maar al vrij snel greep ik mij vast aan de boodschap van de gynaecoloog/oncoloog dat we zo snel mogelijk gingen opereren om de eierstokken en ook omliggende weefsels weg te halen. Hup, niet piepen, gewoon doorgaan en in mogelijkheden blijven denken.

​

     In het voorjaar 2014 was mijn laatste chemobehandeling. Daarna ben ik vrij vlot weer aan het werk gegaan, ik miste mijn collega's en mijn klanten, was er echt aan toe om me op iets anders dan de kanker te focussen. Het was gewoon heel erg pech dat mij dit was overkomen, stond er verder niet echt bij stil. Toch bleef ik mij moe en onzeker voelen. Ik ben op zoek gegaan naar mogelijkheden om het vertrouwen in mijn lijf en hoofd weer terug te krijgen. Zo heb ik voor 'mijn hoofd' gezorgd door een aantal gesprekken te voeren met een psycholoog van het Helen Dowling Instituut en heb ik voor 'mijn lijf' gezorgd door regelmatig een Ayurvedische massage te krijgen. Ik merkte dat de combinatie heel goed voor mij werkte en ben mij hier meer in gaan verdiepen. Hier wilde ik ook graag anderen bij helpen!

​

     Door het volgen van de opleiding tot Holistisch Therapeut bij Zoma-opleidingen heb ik op een andere manier leren kijken naar de gebeurtenissen. Ik kan het nu ook echt zien als belangrijke levenslessen. 'Ik kan niet bepalen wat er op mijn pad komt, maar ik kan wél altijd kiezen hoe ik ermee om ga!'

​